Babylon

Kosmische Religiositeit

"A human being is a part of a whole, called by us 'universe', a part limited in time and space. He experiences himself, his thoughts and feelings as something separated from the rest... a kind of optical delusion of his consciousness. This delusion is a kind of prison for us, restricting us to our personal desires and to affection for a few persons nearest to us.
Our task must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty." Albert Einstein

Holisme & Verenkeling

Essentie van holisme is dat groepsvorming in dienst staat van verenkeling: voorkomen dat een mens het eigen ego op een zodanige wijze gaat vergoddelijken dat contact met anderen niet langer mogelijk is (alleen een verkleind ik kan een verkleinde ander werkelijk ontmoeten).

Het pan-Arabisme van Saddam Hussein vormde geen bedreiging voor onafhankelijk makende vormen van religiositeit. Frappant is dat in het wapenschild van Johannes XXIII wordt verwezen naar de stad Babel via het aan de astrologie ontleende beeld van de gevleugelde leeuw: een positieve Leeuw-Schorpioen-combinatie.

In zeker opzicht is de gevleugelde leeuw de tegenpool van de door een slang omstrengelde leeuw, die binnen het (Perzische) Zoroastrisme als symbolische afbeelding van de negatieve antigod Ahriman wordt gebruikt (zie plaatje hiernaast).
Waar de Adelaar 'de hogere Schorpioen' symboliseert, daar vertegenwoordigt de Slang (denk aan de verleiding in het oud-testamentische paradijsverhaal) 'de lagere Schorpioen', de dierlijke mens die zijn onbeheerste egoisme niet heeft kunnen overwinnen en daarom een priesterlijke machtswereld schept (de theocratie) waarin het priester of 'god' geworden dier via 'de blinde of onrechtvaardige moraal' (de kennis van goed en kwaad) de wereld aan zich onderwerpt.

Gilad Atzmon & de Stervende Mens

Die vreemde drang naar opheffing van het verlangen naar een eigen persoonlijkheid was de reden waarom de individualist en levensfilosoof Friedrich Nietzsche in zijn tegen elke vorm van valse religiositeit gerichte pamfletten de stelling verkondigde dat overal waar collectivisme de kop opsteekt joden op de achtergrond de werkelijke gangmakers zijn. De jood ontleent zijn identiteit aan de eigen groep en aan de anti-groep die hij als moralist nodig heeft om 'goed' te kunnen zijn. Gilad Atzmon noemt dat 'de dialectiek van de negatie'.
Erg nieuw is die stelling niet. Wie het evangelie goed leest zal ontdekken dat de kernthema's weinig meer zijn dan verwijzingen naar gnostisch-individualistische elementen (afstand doen van collectieve, valse, zelfbeelden) en humanistische gezagsprincipes (die de ontkenning zijn van het joods-Ezra-istische of joods-Messiaanse macht=recht-denken).
De spirituele begrippen sterven en wedergeboorte (die in de 19e eeuw werden overgenomen door de socialistische beweging) spelen momenteel geen enkele rol in het leven van mensen die zich 'elite' noemen.
Sterven houdt voor die elite weinig meer in dan kritische eenlingen verdacht maken en geestelijk kapot maken. De dood van de eenling betekent rijkdom en genot voor de aangepaste, collectief geworden elite.
Hetgeen Gilad Atzmon (als vertegenwoordiger van een holistische jazz-cultuur) ertoe beweegt leden van die elite op te roepen de collectivistische mechanismen, die volgens hem door het zionisme (de neocons) in stand worden gehouden, overboord te zetten. Sterven mag niet langer zijn: de 'mens' geworden eenling doden. Maar sterven moet zijn: de ego-gebonden massamens doden om zodoende een menselijke (humanistische) ontmoetingscultuur in het leven te kunnen roepen...; een gedachte die ook ten grondslag lag aan het spirituele Baathisme ('Arabische cultuur is ontmoetingscultuur'), waarvan Saddam Hussein ooit een vertegenwoordiger was...

Raanan Gissin, Prime Minister Ariel Sharon’s top adviser and spokesman, says that Sharon — a secular Jew — has long been calling for more Jewish text study in the secular schools. Without this foundation, Gissin says, young Israelis “don’t grasp that the Jewish people have lived here continuously for 4,000 years, that we have a right to be here, and therefore are more likely to feel disconnected to the land.
What they don’t understand is that even when we make compromises in our ancestral homeland for peace, there are places Israel can never give up because they are part and parcel of who we are.
That applies to Jerusalem. This is why it is so important to bring the young people to the Kotel, to the tunnels built thousands of years ago under the Kotel.” ...
Though some hold a different viewpoint, Gissin maintains that the government’s August disengagement from Gaza “was born out of the long-term need to look into how to ensure the survival of the Jewish state with a Jewish majority and secure borders.
Teaching Jewish heritage isn’t only about building identity; at the risk of sounding racist, its about ensuring the survival of the tribe.”

Weinig mensen realiseren zich dat in het Midden-Oosten het holistische gelijkheidsdenken, dat altijd de mens ziet als enkeling die de gelijke is van andere enkelingen (het Arabische principe van de gastvrijheid of de wil de ander te ontmoeten) vernietigd wordt door tribalisten, mensen die zichzelf zien als deel van een alles wat dierlijk in de mens is bevestigende groep.
Dergelijke groeperingen aanbidden altijd de macht en 'de grote leider' (in het geval van de joodse orthodoxie een Messias, die zowel koning, generaal als geestelijk leider zal zijn).
Dat is de reden waarom Amerika met zijn blinde steun aan het tribalistisch-Messianistisch ingestelde Israel alleen maar chaos kan scheppen.
Zolang het Westen dat geestelijk blind makende tribalisme steunt zal het altijd chaos scheppen...

…The human being isn’t wired to function as an individual. We’re wired tribally, to act as part of a group… We know what the clan is; how to fit into the band and the tribe. What we don’t know is how to be alone. We don’t know how to be free individuals. (Uit: “The War of Art”, van Steven Pressfield)

Consider the contrast between the tribesman and the citizen:

A citizen is an autonomous individual. A citizen is free. A citizen possesses the capacity to evaluate the facts and prospects of his world and to make decisions guided by his own conscience, uncoerced by authority. A congress of citizens acting in free elections determines the political course of a democratic community.
A citizen prizes his freedom; therefore he grants it to others. He is willing to respect the rights of minorities within the community, so that his own rights will be shielded when he finds himself in the minority.

The tribesman doesn't see it that way. Within the fixed hierarchy of the tribe, disagreement is not dissent (and thus to be tolerated) but treachery, even heresy, which must be ruthlessly expunged. The tribe exists for itself alone. It is perpetually at war with all other tribes, even of its own race and religion.
The tribesman deals in absolutes. One is either "of blood" or not. The enemy spy can infiltrate the tribal network no more than a prison guard can worm his way into the Aryan Brotherhood. The tribe recognizes its own. It expels (or beheads) the alien. The tribe cannot be negotiated with. "Good faith" applies only within the pale, never beyond.

The tribesman does not operate by a body of civil law but by a code of honor. If he receives a wrong, he does not seek redress. He wants revenge.

Perhaps the most telling difference between the citizen and the tribesman lies in their views of the Other. The citizen embraces multiplicity; to him, the melting pot produces richness and cultural diversity. To the tribesman, the alien is not even given the dignity of being a human being; he is a gentile, an infidel, a demon.
The tribesman grants justice within the tribe. In his internal councils, empathy, humor and compassion may prevail. Outside the tribe? Forget it.

www.stevenpressfield.com

De opstand der horden

Het woordje tribalisme (gezien als verwijzing naar wat astrologen de Plutonische wereld van collectieve oerdriften noemen: de mens die door massa te worden de wereld verdeelt in machthebbers of gebruikers en machtelozen of gebruikten) speelde ooit een rol van betekenis binnen de belevingswereld van wat men 'de liberale intellectueel' noemt.
In verre, vergeten, tijden (vooral in de jaren dertig en veertig van de 20e eeuw) waren liberale intellectuelen anarchistisch ingestelde mensen die niet wilden behoren tot 'de massa', 'de horde' of - zoals Likoed-ideoloog Gissin het hierboven uitdrukt - 'the tribe'. In die tijd was een intellectueel in staat in een simpel, eenvoudig buitenbeentje een geestverwant te zien.
Niet het elitaire antigevoel ('wij zijn machtige stamhoofden die de wilde horde aanvoeren') bepaalde de keuzevrijheid van een intellectueel, maar het simpele besef dat intelligentie alleen daar kan bestaan waar de ratio een verbond sluit met al datgene wat van een mens een vrije (dus eenvoudige of kinderlijke ) eenling maakt.
Nu wordt de vrijheid van een mens bepaalt door zijn vermogen rijk te zijn in een dierlijke (ontkinderlijkte en ontvrouwelijkte) wereld waarin de vrije geest het zwijgen wordt opgelegd. Wie zwijgend zichzelf verbergt achter een oneindig hoge berg van duur klinkende clichés en holle frasen wordt beloond (hij wordt door de stamhoofden geduld), wie de domme clichés in de prullenbak werpt - waar ze thuishoren! - omdat hij vrijheid omschrijft als een poging de horde wat menselijker te maken (‘niet de stam maar de mens is belangrijk’, d.i. humanisme), die wordt op een zijspoor geplaatst.
Ik kom op die gedachte omdat Simon Vinkenoog het volgende citaat op zijn eigen webstek heeft geplaatst:

In een interview dat Karel Wasch voor het literair tijdschrift Ruimte, nummer 14, 2000, met Jacques Kruithof voerde, merkt deze op: 'In een van de noten bij uw essay over Lucebert stelt u dat het werk van Vinkenoog na '65 nog slechts door de kritiek met schouderophalen is ontvangen.'
Zijn antwoord: " Het gaat er niet om of ik dat vind, ik vind dat ook wel, maar het is een literair historische opmerking. Je kunt bestuderen hoe het met Vinkenoog is gegaan na '66. De kritieken liegen er niet om. Hij heeft uitgevers verloren, dat heeft hij ook zo gewild omdat hij in de jaren '60 voor bepaalde culturele of tegenculturele stromen en activiteiten heeft gekozen. Hij heeft zichzelf daarmee op een zijweg gemanoeuvreerd.' (simonvinkenoog.nl, 21-5-2007)

Die uitspraak laat zien dat aan het tegengeluid (een term die onlosmakelijk verbonden is met de werkelijkheid van de naar vrijheid verlangende eenling) geen betekenis meer wordt toegekend. Het gaat er niet meer om mensen te voorzien van een eigen geluid. De eenling moet ondergedompeld worden in massificerend oergeluid. En dat is precies de reden waarom ik zo een grote vijand ben van 'de disco', een dodezielenwerkelijkheid die in het jaar 1980 tegenover de simpele stille werkelijkheid van mijn verhalenbundel 'Revolutie in het Gekkenhuis' werd geplaatst... (Zie infosite).

Het Rijksmuseum, Henri van de Velde
en De Nieuwe Mensch - Kunstbus Informatie

Het Rijksmuseum heeft het schilderij 'De Nieuwe Mensch' van Henri van de Velde aangekocht.
De Nieuwe Mensch werd tijdens de WOII gebruikt als propagandamateriaal. Er werden affiches en briefkaarten van het schilderij verspreid. Hierop stond dat het schilderij voor Mussert was gemaakt.
Volgens de zoon van Van de Velde, is 'De Nieuwe Mensch' geen nazi-schilderij, zoals het rijksmuseum beweert. "Het is door de NSB gekidnapt." zegt Arnold van de Velde in een interview met NRC Next. (Info: VPRO website)

Henri van de Velde (1896-1969) kreeg de opdracht voor het werk in 1937 van mr. Louis van Leeuwen Boomkamp. Hij verbeeldde De Nieuwe Mensch als gespierde held die de mensheid van de grote kwaden van het kapitalisme en communisme bevrijdt. Onder zijn voeten ligt het skelet van de Verlichting. Hij draagt een kroon met het woord ratio, aan zijn zijde liggen vertrapte boeken van Marx, Voltaire en Darwin. Toen Van Leeuwen Boomkamp in april 1940 naar Indië vertrok voor werkzaamheden, deed hij De Nieuwe Mensch cadeau aan Mussert. (Info: BN/De stem)

Het schilderij werd in oktober 1939 voor het eerst gepresenteerd aan het publiek in de Kunstzaal van de joodse kunsthandelaar Van Lier, de zwager van de kunstenaar. De opdracht voor het schilderij ging uit van Louis van Leeuwen Boomkamp, tot 1936 lid van de NSB en vervolgens penningmeester van de Nationale Jeugdstorm, die in 1935 Mussert begeleidde op diens reis naar Nederlands-Indië.
Het schilderij toont de nieuwe, fascistische mens... Strijdend tegen kapitalisme en communisme, trekt hij op naar een nieuwe maatschappelijke orde. (Info:Kunst in nederland website)

Op het doek staat een man met ontbloot bovenlijf. Hij kijkt in de toekomst en in zijn rechterhand heeft hij een zwaard dat uitmondt in vlammen... Onder zijn voeten ligt het skelet van de Verlichting.
Hij draagt een kroon met het woord ratio, aan zijn zijde liggen vertrapte boeken van Marx, Voltaire en Darwin.

NSB-interpretatie:

"De heldenfiguur met het vlammende zwaard heeft datgene ter aarde geworpen wat Europa anderhalve eeuw als koning heeft geregeerd, het rationalisme, afkomstig uit de Franse Revolutie.
Het bleek dat deze koningsfiguur, hoewel uiterlijk gaaf en voorzien van kroon en scepter, reeds uitgeteerd was tot een geraamte.
Opziende naar het licht, vragende om bezieling en rein inzicht, worden hem nu de werkelijke vijanden, die hij te bestrijden heeft, voor ogen geplaatst: aan zijn linkerhand het kapitalisme, aan zijn rechterhand het communisme.
Het kapitalisme is de aanbidding van het gouden kalf, waarom de groten der aarde zich verdringen, met de moloch op zijn geldzakken en de geheime machten daarnaast in de hoogburchten van het kapitalisme op de achtergrond.
Het communisme wordt uitgebeeld door de bolsjewiek met revolver en zweep, die zich op een kar laat voorttrekken. De dood loert om zijn schouder. Het wijf heeft de kerk in brand gestoken, zij steekt de tong uit tegen het Christusbeeld. De priester ligt vermoord voor het altaar. Duisternis blijft daar waar de bolsjewiek is geweest. Het volk trekt naakt, uitgeschud, de kar. Hoe harder het trekt, des te eerder is het in het moeras verzonken."

Uit Exodus 32: "En de Here sprak tot Mozes: Ga, daal af, want uw volk, dat gij uit het land Egypte hebt gevoerd, heeft het verdorven. Zij hebben zich gehaast om af te wijken van de weg die Ik hun geboden had; zij hebben zich een gegoten kalf gemaakt, waarvoor zij zich hebben nedergebogen en waaraan zij geofferd hebben terwijl zij zeiden: dit is uw God, Israël, die u uit het land Egypte heeft gevoerd."
"En tot hem (Mozes) verzamelden zich al de Levieten. En hij zeide tot hen: Zó zegt de Here, de God van Israël: Ieder gorde zijn zwaard aan zijn heup en ga heen en weer door de legerplaats van poort tot poort en dode, ieder zijn broeder en ieder zijn verwant en ieder zijn naaste. De Levieten deden naar het woord van Mozes en er vielen van het volk op die dag ongeveer drieduizend man."

Mozes en kapitalisme (materialisme) zijn twee aan elkaar tegengestelde grootheden. Mozes was een man die de tijd nam om zich te bezinnen op niet materialistische waarden en normen. Hij trok het hooggebergte in om daar op zoek te gaan naar de Goddelijke Wet.
Die tijd wordt mensen in een kapitalistische maatschappij niet gegund. Wie zich wil bezinnen moet dat maar in zijn vrije tijd doen, nadat hij acht of zeven uur gewerkt heeft in het bedrijf van de een of andere hardwerkende, zichzelf ongelimiteerd verrijkende kapitalist - dat is de moraal van 'het kapitalisme'.
In de Volkskrant van 25-1-2003 verdedigt Frits Bolkestein – de grootvader van het Hollandse neoliberalisme - de stelling dat kapitalisme meer is dan een primitief systeem van geld- en arbeidsverdeling en daarom probeert hij aan de domme geestloosheid van een materialistisch geldsysteem een moraal te verbinden die uitstijgt boven het utopisme van fantasten die vast blijven houden aan wat hij noemt een twintigste-eeuws, antikapitalistisch 'kadaver'.
Het is een wat ongenuanceerde stellingname die je niet zou verwachten van een man die zo graag de rol van 'intellectueel' speelt.
Dat hij dergelijke uitspraken doet bewijst dat hij in feite helemaal geen intellectueel is en dat hij volmaakt maling heeft aan mensen die wel intellectueel willen zijn.
Intellectuelen zijn denkers, filosofen, bezinners, mensen die tijd nodig hebben om zichzelf geestelijk te ontwikkelen, tijd die hen NIET wordt gegeven door het kapitalisme, omdat kapitalisme uitgaat van de stelling dat elke seconde goud waard is.
Wie echter tijd omzet in geld is een anti-intellectueel. Intellectuelen denken niet in termen van geld. Intellectuelen denken omdat zij denken zien als een bezigheid die de mensheid geestelijk kapitaal oplevert, geestelijk goud dus, dat oneindig belangrijker is dan het duistere, materialistische goud dat de kapitalist heilig heeft verklaard.
Dat is de reden waarom Mozes - de (Saturnale) kluizenaar, die zich terugtrok in het hooggebergte om daar de Goddelijke Wet te ontdekken - in heftige woede ontstak toen hij bij zijn terugkomst ontdekte dat het volk dat hij vanuit de primitieve wildernis van de woestijn naar een beschaafde, rijke en welvarende wereld wilde brengen zichzelf had overgegeven aan een eredienst, waarbinnen niet de strenge Saturnale wet, maar de losbandigheid, de genotzucht en het goud centraal werden gesteld.
Er wordt in dit bijbelverhaal dus een duidelijk onderscheid gemaakt tussen oppervlakkig, collectivistisch kapitalisme (Stier) en hoogstaande, aan het individu geopenbaarde moraal of wet (Steenbok).
Wie daarom een samenleving op wil bouwen, die gebaseerd is op een bijbelse opvatting die de profeet Mozes centraal stelt, die zal de Gouden Stier (het primitief-hedonistische kapitalisme) van zijn stenen voetstuk moeten stoten, om ruim baan te maken voor de nuchtere, pragmatische Steenbok, die inziet dat strenge, aan de individuele persoonlijkheid gekoppelde waarden en normen oneindig belangrijker zijn dan een feestje, seksueel genot en een zak met goud...
Het is de simpele moraal van wat het meest belangrijk is moet ook als zodanig worden aangemerkt, zelfs wanneer die belangrijke zaken worden uitgedragen door een mens die geen zingende en dansende feestvierder met een grote zak met goud is...

Gilad Atzon: Beauty as a Political Weapon

"It may sound funny, but I do realise now that it is my love for jazz that made me more and more critical of Jewish identity and Zionism. At the age of eighteen, when I was supposed to become a supremacist Judeo-soldier, I fell in love with Coltrane and Bird. It was then when I realised that the culture that inspires me (Afro-American) had nothing to do with the culture I was supposed to be fighting for."

"I do not consider myself a Jew. That said, I am sympathetic towards religious Jews as much as I am sympathetic towards religious groups or religious belief in general, and yet, I am far less sympathetic towards the secular Jewish identity. I argue that once you strip Jewishness of its spiritual content you are left with mere racism. You see, I am neither a religious Jew nor a secular one. Thus, I cannot regard myself as a Jew."

"I do believe that compassion and empathy are universal humanist qualities. For me, to detach oneself from Jewishness is to become a being who feels empathy."

"I am an ex-Jew. My actual kindness or evilness has nothing to do with any form of grouping but with myself (me, myself and I)."

You mentioned above that Coltrane and Bird (Charlie Parker) changed your life and in fact your phrasing shows the influence of both. What is jazz for you?

"Jazz is freedom in its making. It is both a call for liberation as well as a challenge of one’s personal boundaries. Playing jazz is the aim to free oneself while knowing that this will never happen."

"MusiK, contrary to musiC, is the search for beauty. While musiK refers to continental aesthetics, musiC refers to the Anglo-American commoditisation of beauty and the reduction of aesthetics into mere fashion. “K” stands for beauty and “C” stands for capitalistic greed. This distinction is sharply manifested in the difference between Kultur and Culture. If you don’t mind me being rude I would suggest that whereas “K” stands for Kant (Emmanuel), “C” stands for the “c**t” Milton Friedman." (december 2005)

musiK

It was a pretty gloomy day when I realised that popular music wasn’t aiming towards beauty. Music stopped referring to itself. Aesthetics was brutally murdered in broad daylight and a shallow notion of fashion took its place. A market value was attached to every bar. Music became furniture, a matter of style, a mass global product, an extension of Levi jeans or a secondary product to Coca-Cola.
It is time to move on, to rediscover why we all listened to music in the first place, why some of us decided to play music for a living. It is time to seek a glimpse of essentiality in our overwhelmingly noisy environment.

MusiK is all about musiK. In other words, musiK is all about man, man’s emotions, intimate desires, pain, hysteria, tranquillity, lust, love, frustration, liberation and indifference. MusiK is the search for oneself; musiK is the search in itself, musiK is mankind at his very best. (Gilad Atzmon: musiK)

Me, Myself & I

Wie inzicht wil krijgen in de problematische relatie die het rechts-orthodoxe jodendom onderhoudt met de persoon Jezus van Nazareth doet er goed aan de filosofische overwegingen van jazzmusicus Gilad Atzmon te bestuderen.
Atzmon zou je een moderne christusfiguur kunnen noemen,een eenling, die - juist omdat hij van collectivisten eist dat ze afstand moeten doen van een valse, schoonheid vernietigende identiteit - gehaat wordt door al diegenen die het vrijheid inperkende, hogepriesterlijke macht = recht-denken boven het vrije (spirituele) denken van de aan het volle leven gebonden eenling plaatsen.

Alleen de maskers van zich afwerpende eenling is volgens Atzmon in staat door te dringen tot de kinderlijke wereld van het gevoel, een wereld die door astrologen gekoppeld wordt aan de zogenoemde WATER-tekens: Schorpioen, Kreeft en Vissen.
Kapitalisme schept volgens Atzmon valse gevoelens die mensen wegvoeren van het kinderlijke, rebelse zelf, dat juist omdat het boordevol echte gevoelens zit verwijst naar schoonheid. Niet de gepolijste schoonheid van kunst die kunstmatig (dus vals en emotieloos) is geworden, maar de vitale, levendige schoonheid die tot uitdrukking werd gebracht door Amerikaanse jazz-musici in de jaren 40/50 en eind jaren 60.

Gilad Atzon: The King of the Jews

I may as well be the King of The Jews. I have achieved the unachievable, accomplished the impossible. I have managed to unite them all: Right, Left and Centre. The entirety of the primarily-Jewish British political groups: the Zionists the anti-Zionists, Jewish Socialists, Tribal Marxists, The Board of Deputies, Jewish Trotskyites, Jews Sans Frontieres, Jews Avec Frontieres for the first time in history all speak in one single voice. They all repeat exactly the same misquotes. They all hate Gilad Atzmon.

“Pretty impressive,” I think to myself, “I must be doing something right.” Yet, I am slightly confused by my own achievement. When it comes down to it, I’m not the canonical enemy; I am a jazz musician and author. I am not a politician, nor am I a member of any party. I do not present or support any political agenda. I have never been involved in any act of violence (not even as an Israeli soldier) nor have I ever called for violence.
I am what some may call an “independent critical thinker”. It is my personal understanding that I choose to share with my readers and listeners. I express my very own reading into events and some speculations regarding the notion of identity.
I write about things that I find while looking into myself. This is indeed very dangerous for people who try to promote some collective dogmatic and ethnic tribalism. It is apparently the individual and critical thinker who endangers any form of ideological dogmatism (in general) and Jewish collectivism (in particular).

Surely, the most effective way to confront a thinker is through open intellectual debate. But somehow, this is precisely what those who oppose me refuse to do. Instead, they employ various tactics aimed at silencing me. They are filled with hate. Because, it seems, hate is the name of the game...

... Why do they hate so much? The answer is simple. Once Judaism is eliminated, what remains of Jewish identity is pretty threadbare. Once stripped of religious spirituality, all that is left of Jewishness is a template of negation fuelled by racial orientation and spiced up with some light cultural context. Sadly, I have to say that though very many emancipated and assimilated Jews have adopted universal humanist ideas, secular collective Jewish identity has never matured into adopting a universal humanist ideological standpoint or even a philosophical insight.

It was Moses Mendelssohn, an 18th century Jewish progressive scholar, who coined the famous Haskalah (Jewish Enlightenment) insight: “Be a Jew at Home and a (cosmopolitan) Man on the Street”. Mendelssohn’s revelation for the modern Jew doesn’t leave much room for doubt. Rather than encouraging the modern Jew to genuinely assimilate into a universal ethos of equality, the Haskalah Jew is destined to live in a dual mode if not practically a state of schizophrenia. He is split between the solitary pleasure of a cosy, homey Jewish identity and the public appearance of the ‘cosmopolitan man’. In fact, it is this duality of tribalism and universalism that is at the very heart of the collective secular Jewish identity.

Mendelssohn must have understood the intrinsic clash between the ‘cosmopolitan man’ and the ‘Jewish home’. He must have realised that universalism and tribalism are opposing categories. Being trained as a rabbi, Mendelssohn offered a pragmatic and practical solution - but this solution led to false and deceptive behaviour. Either you pretend to be a cosmopolitan while in the ‘street’ or you lie to your God at ‘home’. This behavioural code, though being very pragmatic, happens to be non-ethical by definition. It is based on deception: both self-deception and deceiving the other... (Gilad Atzmon website)

We are all palestinians
Interview by Mohamed El-Ghazi, M. Ait Amara
By Gilad Atzmon on January 21, 2014

- Your fight against Zionism provokes critics against you in Israel and in the West. Your detractors conflate consciously between “anti-Zionism” and “anti-Semitism.” What is the difference between these two concepts?

- “Anti-Semitism” is a misleading notion that refers generally to criticism of Jews as ‘people’, ‘ethnicity’ or ‘race.’ Such criticism that is biologically driven hardly exists nowadays.
Anti-Zionism, is a different kind of fish — it refers broadly to criticism of the Jewish state, its politics, policies and ideology.

- But the truth is that I do not fit in any of those categories. Although I criticize Israel harshly and more than often, I am actually interested in the true meaning of Jewish identity, culture, politics and ideology. I believe that as long as people operate politically under the Jewish banner we are entitled to question their motives, politics and philosophy. Israel defines itself as “The Jewish state,” hence, its Jewishness must be examined.

I am indeed critical of the Jewish state, but I am often also critical of Jewish Left and even the Jewish so-called ‘anti’-Zionists. I basically disapprove of all ‘Jews-only’ clubs, whether they are on the Left or the Right. I would argue that like Zionism and Israel, Jewish anti-Zionism is racially driven and Judeo-centric to the bone. It is primarily committed to Jewish tribal interests rather than to the Palestinian cause.

- We tend to believe that Zionism is limited to the colonization of Palestine in order to create a state there. Now, you say that it is “a global movement fed by a unique tribal solidarity”. What do you mean by “tribal solidarity”?

- To start with, your terminology is slightly inaccurate. Zionism is not a colonial movement, in spite of the fact that many of us are using the term. Colonialism is defined as a material exchange between a mother state and a settler state. In the case of Zionism we can easily identify the ‘settler state’ but it is far more difficult to find or identify who is the ‘mummy’. Also the Jewish re-settlement in Palestine was spiritually and ideologically driven rather than being economically motivated.

However, with Jewish lobbies operating aggressively in most Western capitals (AIPAC, CFI, CRIF etc’), promoting global Zionist interests and advocating global wars against Iran and Syria, it is really impossible to avoid the fact that Zionism is now a global movement with global interests. Tribal solidarity, in that respect, is also very easy to grasp. It refers to the vast support world Jewry lends to their national movement and tribally driven campaigns.

- If Israel was created by the British capitalists to control oil production and transportation in the Middle East in the early twentieth century, how could Zionism take the West hostage several decades later? What led to this reversal of roles?

- I don’t agree. Israel wasn’t created by the British Empire and oil wasn’t at all the logos behind the Balfour Declaration. This is a popular banal materialist Marxist fantasy that doesn’t hold water and is set to deceive.

Zionist lobbies managed to squeeze the Balfour declaration out of the British Empire at the peak of WWI promising to bring the USA into the war in return. Britain needed the USA to join the war effort in order to break the stalemate on the Western front. Promising Palestine to the Jews seemed a little price to pay. The Balfour Declaration in that regard was there to appease the American Germanic patriotic Jewish financial elite who were quick change their allegiance from Germany to Britain. The message is clear, the Jewish lobby in the USA was already amongst the most influential political bodies in the USA and Britain as early as 1917.

- Unlike welded and well-organized Zionists, the anti-Zionist movements seem scattered. Why don’t the latter have a strong organization to fight this sprawling group that “kills in the name of Jewish suffering,” as you say?

- The Zionification of the Palestinian solidarity movement, which I have been monitoring for more than a decade, is pretty much completed. It located Jewish tribal interests at the centre of the Palestinian struggle. Instead of caring for Palestine, solidarity organisations are now primarily concerned with the fight against ‘anti-semitism’.

- But on the other hand, there are some very positive developments...

- More and more people see the real picture. And I actually take some credit for it. More and more people are becoming sensitive to Jewish lobby activity and Zionist advocacy of global conflicts. More and more people grasp that Palestine is here, in Paris, in London, in Athens and in Detroit.... As it stands, we are all Palestinians.