Ik en mijn spirituele opdracht

Ik ben geboren in Zwolle, op 25 december, eerste Kerstdag dus, 's morgens om half twee.
Mijn vader was koster van de Onze Lieve Vrouw kerk. Wij woonden naast de pastorie, tegenover de hoofdingang van de kerk. Omdat mijn vader druk bezig was met het voorbereiden van de nachtmis, waarin het kindje Jezus centraal stond, had hij nauwelijks tijd aandacht te besteden aan zijn eigen 'goddelijke kind'. Gelukkig was mijn moeder er wel en zo kwam ik dus zonder problemen ter wereld.

De planeet Jupiter neemt in de geboortehoroscoop een prominente positie in. Jupiter werd door de Romeinen als oppergod vereerd en door christelijke kerkbouwers later vereenzelvigd met de gnostische, rebel Jezus.
Jezus - goed om te weten - was geen kerkbouwer. De Roomse kerk werd gesticht door de Romeinse keizer Constantijn. De boodschap van Jezus draaide om Jupiterwaarden, zoals waarheidsliefde, sociale gerechtigheid, verlangen naar geestelijke groei.
De planeet Jupiter is geplaatst in het evenwichtige teken Weegschaal, hetgeen volgens de astrologen het rechtvaardigheidsverlangen in mensen extra sterk benadrukt.

Naast Jupiter zie je in mijn horoscoop de planeet Neptunus staan. Die is heerser van het teken Vis. Bij dat teken horen volgens de astrologische tradtie zaken als 'medelijden en empathie in mensen verdedigen', 'mystiek eenheidsverlangen uitdragen', 'feminisme (tegenstelling man-vrouw willen opheffen)', etc..

De Zon bevindt zich in het strange, afstandelijke Vaderteken Steenbok en is geplaatst in het spirituele Kreefthuis 4, terwijl de heerser van Steenbok, de planeet Saturnus zich op een dominante plaats (huis 10) bevindt, een huis dat in mijn horoscoop wordt geregeerd door het teken Kreeft (met als heerser Maan).
Saturnus (altijd afgebeeld als een strenge, oude, enigszins stuurs kijkende man) is volgens oude geschriften 'de planeet van Palestina' en de planeet van de wettenstellende (begrenzende en plezier dodende) profeet Mozes.
Van Mozes is bekend dat hij voortdurend overhoop lag met zijn broer Aaron, die een wat luchtiger kijk op het leven had. Het spreekt vanzelf dat het gewone volk weinig ontzag had voor Mozes. Dat was een man die alleen maar met strenge wetten aan kwam zetten, terwijl Aaron tijdens de moelijke tocht door de woestijn het volk een God aanbood die van dansen, muziek en vrijheid hield.
Het Gouden Kalf, dat door Aaron als aanbiddingsobject in de woestijn werd opgericht symboliseert daarom niet 'de duivel' zoals vrome gelovigen wordt geleerd, maar het verlangen terug te keren naar de vrijzinnige godsdienst van Egypte (waar ook Jezus - denk aan de vlucht naar Egypte - een representant van was).
Niks geen gezeur over 'beloofde landen' dus: leef bij de dag en maak plezier, een bezigheid die in de ogen van de strenge regelgever Mozes een grove vorm van godlastering was.

Astrologisch gezien heb ik een maagdelijke moeder. De Maan (symbool van de moeder), bevindt zich in het kritisch-analyserende intellectuelenteken Maagd, en staat in de geboortehoroscoop in het spirituele Vissenhuis (huis 12) - hetgeen er op wijst dat religie en spiritualiteit verintellectualiseerd zullen worden, d.w.z. er wordt gekozen voor de gnosis, een religieuze stromingen die in Jezus 'het schitterende verstand' bewondert.

De vrienden- en partnerhuizen zijn geplaatst in de vaak wat egoistisch makende machtstekens Schorpioen (huis 2), Ram (huis 7) en Leeuw (huis 11).
De planeet Pluto, die bij het teken Schorpioen hoort, staat daarenboven in het vriendenhuis 11, dat wordt geregeerd door het teken Leeuw, zodat - theoretisch gezien - Schorpioenen en Leeuwen mijn beste vrienden zouden moeten zijn..., hetgeen problematisch is in een wereld waarin geen waardering bestaat voor wijsheid (Jupiter), vaderlijke autoriteit (Saturnus) en moederlijke zorgzaamheid (Maan).

Zie ook: Ik en Zwolle

Een geboortehoroscoop is een zeer complex geheel.
Dat simpele zinnetje moeten we goed op ons laten inwerken.
Mensen, vooral diegenen die zich 'sceptisch' en 'wetenschappelijk' noemen, proberen altijd een simplistisch beeld van de astrologie te schetsen, op zo'n valse, leugenachtige en neerbuigende manier, dat niemand het nog waagt het onderwerp 'astrologie' op een serieuze wijze aan de orde te stellen.

Ik in Amsterdam.

Collegezalen aan de Oudemanhuispoort waren bezet door Marxisten. In de jaren 60 en 70 werd door Marxistisch links alles wat ook maar een beetje spiritueel was in de ban gedaan. Desondanks was ik intensief bezig met astrologie.

In de jaren vijftig was dat anders. Toen namen schrijvers en wetenschappers de astrologie serieus (denk aan Simon Vestdijk en Karel Jonckheere).
Ook de hippies en de provo's van de jaren zestig stonden niet afwijzend tegenover astrologie - denk aan de cultfilm 'Hair' (waarin het Aquarius-tijdperk als een niet aan kleinburgerlijke religieuze normen gebonden tijdperk wordt afgeschilderd)...
Nee, hoe vreemd het ook mag klinken.., de grote bestrijders van alles wat niet normaal is in de ogen van de kleinburger, waren de Stalinisten van de Partij van de Arbeid.
Het socialisme van de oude Drees met zijn als te soft ervaren harmoniedenken werd op de schop gedaan en ervoor in de plaats kwam 'het Nieuwe Links', een duur woord voor een beweging die op Stalinistische wijze het polarisatiedenken als hoogste waarde uitriep. Samenwerking, zo luidde de boodschap, leidt tot verwatering van de idealen, waar het om gaat is de absolute macht te veroveren.
Die machtsdrang werd gekoppeld aan anti-intellectueel moralisme en het kenmerk van mensen die een dergelijke moraal uitdragen is dat zij alles wat in hun ogen niet moreel is afwijzen.
Wat dat betreft verschillen zij niet van hun conservatief-religieuze moralistencollega's die het New-Age-denken beschouwen als een Satanische aanval op de religieuze wereld van het Christelijke fatsoen.

Nieuw-Links wilde van de partij van de Arbeid een materialistische burgermanspartij maken, waarin alleen plaats is voor 'normale mensen'. Dat dienen we ons goed te realiseren.
Wie zegt dat het lot van de enkeling niet belangrijk is - en dat was het standpunt van Nieuw-Links - die is per definitie een vijand van alles wat niet normaal is (kunst, mystiek, homosexualiteit, etc., etc.)
Wanneer we praten over Nieuw-Links, dan moeten we niet kijken naar de mooie kant (de moraal spiegelt ons altijd een mooi uiterlijk beeld voor), maar maar de negatieve, verborgen gehouden kant (de Stalinistische concentratiekampen bijvoorbeeld, waarin de abnormale enkelingen werden opgeborgen).

De homosexuele schrijver Gerard Reve viel het nieuwe links aan, omdat hij 'abnormaal' was. Willem Frederik Hermans, die middelmatig groepsdenken afwees, was ook niet bijster normaal,. Trouwens welke echte schrijver is wel normaal? Dan ben je toch ziek als schrijver - wanneer je normaal en fatsoenlijk bent?
Het New-Age-denken zit heel apart in elkaar. Het is een geen morele beweging, maar ook geen amorele beweging. Het verdedigt het 'en-en-principe' en dat betekent dat binnen een New-Age wereld normale en abnormale mensen gewoon naast elkaar kunnen bestaan.
Het New-Age denken zegt: "We tellen allemaal mee", en niet iedereen hoeft een willoos verlengstuk van de economische machine of de politieke partij te zijn. Fatsoenlijke mensen noemen dat immoreel.

Nieuw-Links probeerde de werkelijkheid terug te brengen tot twee polen: De economie en de partij. Daar mocht over gepraat worden. Al het andere - met name het persoonlijke - werd als gespreksonderwerp taboe verklaard.
Wanneer ik terugkijk op mijn studentenjaren - het noodlot plaatste mij als student in een periode waarin de wereld met collectieve, Marxistische blindheid werd geslagen! - dan is het meest opmerkelijke feit dat ik me herinner de onmogelijkheid een persoonlijk gesprek te voeren met mijn vrienden.
Ze waren allemaal geabonneerd op het Cuba-bulletin, dat door de een of andere pinnige - maar natuurlijk wel zeer pacifistische! - socialistische tante (Maria Snethlage..) in elkaar werd gezet met behulp van een grote ouderwetse stencilmachine, ze maakten grote studiereizen naar China en ze werkten zich met de ellebogen omhoog naar de top - want ze waren zo eerzuchtig en ambitieus als de pest.
Ikzelf was in het geheel niet ambitieus. Ik was wel nieuwsgierig. En als ik daar eens goed over nadenk, dan kan ik alleen maar zeggen dat nieuwsgierigheid een beter uitgangspunt is voor het beginnen van een wetenschappelijke studie dan ambitie, hoe moreel en goed en fatsoenlijk de machtsdrang ook mag zijn...

Astrologisch gezien horen ambitie en ellebogenwerk bij de negatieve Leeuw en de negatieve Schorpioen.
De Leeuw wil altijd directeur zijn en de Schorpioen wil graag manipuleren - en dat doet hij - omdat hij in feite erg laf is (het teken Schorpioen is een waterteken) meestal stiekem en achterbaks.
Juist vanwege die ambitie en die lafheid is de neiging om open kaart te spelen in het sociale contact met anderen gering. Vandaar ook, dat persoonlijke gesprekken niet mogelijk waren.
Literatuur stond binnen linkse kringen op een laag pitje. Wat wil je.., schrijvers houden zich vaak met persoonlijke zaken bezig.., en dat is verboden in economenland...
Die situatie zal nog altijd wel bestaan, denk ik. Binnen de wereld van de macht moet het persoonlijke ondergeschikt worden gemaakt aan het algemene: de collectieve zaak - de economie en de politiek.
Als ik aan het links van de jaren zestig denk, dan zie ik - heel merkwaardig is dat - altijd VVD-voorvrouw Annemarie Jorritsma voor me... Ik weet niet hoe dat komt...
Zij was Minister van Economische zaken. Zij is doopsgezind, zij leest detectiveboeken en zij draagt bijzonder graag rode gewaden…
Mogelijk dat het daardoor komt...
Ik zag Annemarie enige tijd geleden op de televisie en zij mocht daarin (het was een godsdienstig programma) vertellen welke religieuze liederen zij mooi vond.
Het spreekt vanzelf dat er onmiddellijk het een of andere lied van de zondagsschool uit de wijde mouwen van haar rode overgooier getoverd werd, en dat lied ging over 'de winden van god' en zo, en daar moet je verder maar niet te diep op in gaan, want het gevaar bestaat dat je via allerlei dubbelzinnige associaties het blasfemische pad betreedt...
Vergeef mij daarom dat ik afdwaal van het ware, fatsoenlijke pad der diepzinnigheid. Ik wilde alleen maar aangeven dat mijn huidige filosofische inzichten in sterke mate zijn gekleurd door mijn opvoeding, die plaatsvond in de anti-autoritaire jaren zestig en zeventig - jaren waarin het wetenschapsbedrijf gecollectiviseerd werd en ondergeschikt werd gemaakt aan de belangen van de politieke partij en de economie, ook wel 'het maatschappelijk belang' genoemd....

In mijn horoscoop spelen de autoritaire tekens van het Midden (Kreeft, Steenbok en Boogschutter) een grote rol. Vandaar dan ook dat niet de partij en de economie, maar het begrip 'autoriteit' zo een grote rol speelt in de literair-filosofische beschouwingen die ik op het net heb geplaatst.
De Zon bevindt zich in het teken Steenbok en is geplaatst in het vierde huis (het Kreeft-huis). De planeet Jupiter (heerser van het teken Boogschutter) is geplaatst in het eerste huis. Saturnus (heerser van Steenbok) bevindt zich in huis 10 (hetgeen volgens astrologen een dominante positie is).
Opvallend is verder een sterke Vissen-invloed. Neptunus in huis 1. En de Maan (geplaatst in het intellectuele, analyserende teken Maagd) in het twaalfde huis (het Vissen-huis).
Intellectuele, nuchtere afstandelijkheid en sterke gevoeligheid (een gevoeligheid die door negatieve aspecten soms tendeert naar overgevoeligheid) bestaan dus naast elkaar.
Dat is erg lastig, maar de realiteit van het menszijn is ook lastig en diegenen die het bestaan op een domme wijze gaan simplificeren - door het terugbrengen van de werkelijkheid tot de zielloze wereld van de politiek en de economie - roepen alleen maar een toestand in het leven waarin mensen onherroepelijk uitgroeien tot hersenloze, dolgedraaide machines, die geen enkele greep op zichzelf meer hebben.